Geen zwaluwtjes dit jaar?

Half mei werd het eerste zwaluwtje geboren. Ik was zo blij, zoals ieder jaar. Het weer was alleen zo slecht toen. Zwaar bewolkt, regen, koud. Ik maakte me continu zorgen: hoe moesten pappa en mamma zwaluw eten verzamelen voor de kleintjes?
Het weer knapte almaar niet op. Elke keer als ik de kleintjes in het nest hoorde piepen, zuchtte ik van opluchting: ze leven nog! Tot ik op een ochtend het washok binnenkwam waar het nest aan de balken hangt. Er lag een piepklein zwaluwtje dood op de grond en het was oorverdovend stil rond het nestje. Pappa en mamma Luw waren verdwenen.
Ik was echt geschokt. Wat was er gebeurd? Beetje verdrietig zocht ik op internet en las dat vogels het nest vernietigen bij gebrek aan voedsel voor hun jongen. Het kwam in die week ook in Nederland voor en was zelfs een nieuwsitem op het journaal.
Hoe begrijpelijk het ook is dat ze het nestje vernietigen bij gebrek aan voedsel, voor ons mensen klinkt het wel wreed: maak je kinderen maar dood als er niet genoeg te eten is. Brrr!! Zo zielig, dat kleine zwaluwtje.
Terwijl het nu heerlijk weer is. Hadden ze nog maar even gewacht! Maar ja, zo werkt het niet natuurlijk. Nu maar hopen dat de zwaluwen alsnog een nieuw nest beginnen. Pa en ma zijn wel weer terug, ik zie ze af en toe zitten. Maar of mijn hoop bewaarheid wordt, dat waag ik te betwijfelen. Zouden er dit jaar geen nakomelingen zijn? Ik moet er niet aan denken…