De langste dag is alweer voorbij. De dagen worden weer korter. Het is een raar idee dat vanaf nu de schemering elke dag iets eerder invalt. Jammer, ik hou altijd zo van de lange avonden. Dit jaar kon ik maar af en toe buiten zitten: het voorjaar was niet zo bijster mooi. Misschien zit er nog iets in het vat voor de komende weken. Het is nog steeds ‘pas’ juni.Ik hou van juni: bloemenmaand. Alles barst open, vooral de rozen doen hun best. Het natte voorjaar heeft alles flink doen groeien en nu de zon duidelijker aanwezig is komen de knoppen in snel tempo uit. De vogels zijn uitgevlogen, ik hoor ze minder dan in het voorjaar. Er hoeft ook geen gezin meer gesticht te worden, nestjes gemaakt en kindertjes grootgebracht. Er komt meer rust in de natuur.
Maar niet voor mij: de heggen moeten gesnoeid. Ik wacht altijd tot er geen nestjes meer zijn. Veel kleine vogels houden ervan hun nestjes in de heggen te bouwen. Maar nu ze uitgevlogen zijn, eigen ik me de heg weer even toe. Aan de slag! Elke dag een stukje heg, want het is zwaar werk. Intussen geniet ik van het veranderende licht. Nu is het licht nog blauwgrijs. Verder in de zomer wordt het licht meer en meer goudgeel. Dat is een voorbode van het najaar. Maar duurt nog wel even…