Vandaag is het stille zaterdag lees ik op internet. Vroeger heette het paaszaterdag. Ik moet lachen om die term ‘stille zaterdag’. Hier in op het Franse platteland is elke zaterdag stille zaterdag, net als zondag en woensdag of welke dag van de week stil is. Het leven is hier gewoon stil. Nou ja, behalve de vogels dan in dit jaargetij. Ze doen hun uiterste best hun territorium af te bakenen. De zwaluwen zijn gelukkig ook weer terug uit Afrika. Dat blijft toch ongelooflijk, dat die kleine zwarte torpedootjes van zover komen. Ieder jaar breek ik mijn hoofd over wie nou het nest in het washok opnieuw betrekken. Zijn dat de groot geworden jongen van vorig jaar of toch een ander paartje? Zouden de ouders het er levend van af gebracht hebben of is de nieuwe generatie aan de beurt?
Ander goed nieuws zijn de musjes om het huis. Daar had ik al zolang op gehoopt. Ik zag ze in zwermen in Chiddes, het dorp hier een paar kilometer vandaan, maar nooit zag ik ze hier bij het huis. Ze hebben nu toch hun weg naar La Verchere gevonden. Nog geen hele zwermen, maar toch een stuk of 5 denk ik te zien. Hopelijk beginnen ze een nestje in de heg. Ik ben dol op het getjilp van mussen. Het brengt mij terug naar mijn jeugd waar altijd volop mussen aanwezig waren in de stad. Ik hou van mussen, ze tjilpen de hele dag en maken af en toe een hoop herrie. Nou ja herrie, het verbreekt voor mij niet de stilte van deze zaterdag… Dag en nacht ‘hoor’ je de stilte hier en zo kom je vanzelf in contact met jezelf. Fijne paasdagen en een mooie lente.