Het is nog altijd bloedjeheet. Ook ’s nachts. Al weken kan ik niet in mijn slaapkamer boven slapen, omdat het onder het dak zo warm is. Dus slaap ik beneden. Met de dikke muren van de oude boerderij is het daar prima uit te houden.
Ik doe ook niet zo veel met deze hitte. Gelukkig – voor de natuur zeker- regent het momenteel wel vaak. Ongelooflijk hoe de natuur zich herstelt na de lange periode van droogte. Planten die ik eigenlijk al had opgegeven, herstellen zich toch. De natuur is zo veerkrachtig, dat is mooi om te zien.
Door de warme lente is de fruitoogst overvloedig. Grote hoeveelheden pruimen moet ik elke dag rapen, ze vallen overrijp van de boom, vaak opengebarsten doordat ze zich gevuld hebben door de regen. De insecten en vogels doen er zich tegoed aan natuurlijk, aar er blijft nog zoveel over. Emmers vol staan in de schuur. Vroeger gaf ik ze aan de buren, die er ‘goute’ van maakten. Een soort eau de vie, gemaakt met een ouderwetse, mobiele lambiek. Dat is een uitstervend gebruik, best jammer, was altijd een heel spektakel. Nu ik de buren niet meer blij kan maken met die pruimen, probeer ik er wel jam en chutney van te maken, maar er is eigenlijk niet tegenop te koken. Dus gaat het op de mesthoop. Terug naar de aarde! 🙂
Nog zo kort geleden waren ze zo klein, nu alweer bijna klaar voor de grote reis!
De zwaluwen komen nog vrij geregeld ’s avonds rondvliegen. Ze zijn af en toe al aan het zwermen in een groep. Dat is de voorbode van het afscheid, voordat ze naar Afrika vertrekken begin september. Ja, het schiet alweer op, hoor, die zomer.